Beste Johan,

De vorige keer dat ik je schreef sloot ik af met onze plannen voor een vakantie en vertelde ik je optimistisch dat we een planning hadden gemaakt omdat dat nodig bleek te zijn. Nou, de planning werd na een dag of drie al aan de kant geschoven en de vakantie hebben we ook niet genomen! 😛 Maaaar, maak je geen zorgen, we vermaken ons nog prima op onze royale 8m2. 😊

We hebben in de afgelopen maand zowel wat pech als enorme mazzel gehad. De camper doet het goed. Ze brengt ons overal veilig heen en is ruim genoeg om geen kampeer gevoel te hebben. Heel soms laat ze wel haar leeftijd zien, en de afgelopen maand waren er wat momentjes dat we iets te veeleisend waren.

Een dag of drie na mijn laatste brief waren we vanuit de bergen naar beneden aan het rijden. Meerdere haarspeldbochten en vrij steil. Bijna onderaan kwamen we bij een rood stoplicht voor een tunnel tot stilstand. De mist van de bergen was inmiddels weggetrokken dus we hoefden niet te twijfelen of het rookpluimen waren die vanaf de wielen omhoogkwamen. Remmen oververhit. Met geen mogelijkheid tot rustig uitrijden (een tunnel ingaan met oververhitte remmen zou niet slim zijn), hebben we de camper zo goed als mogelijk aan de kant gezet zodat de remmen konden afkoelen. Een nadeel van ons bakkie is dat ze zichzelf bergafwaarts niet voldoende op de motor kan afremmen op steile afdalingen. Al heb je d’r in de eerste versnelling, zwaartekracht wint altijd. De remmen op steile stukken niet of weinig gebruiken is dus geen optie. Nadat Jasper me deze logica eindelijk duidelijk had gemaakt, vonden we dat we rustig aan verder konden rijden en aan de andere kant van de tunnel zijn we direct op zoek gegaan naar een slaapplek.

De volgende dag besloten we wat minder de bergen in te gaan en de tunnelroute te nemen. Dit liep niet geheel volgens plan en zijn we weer bovenop een berg beland. Als je eenmaal boven bent is er niks aan de hand, zijn de wegen goed, de uitzichten spectaculair en kun je ver rijden. Na twee dagen boven vertoefd te hebben begonnen we af te dalen. Deze route bevatte geen haarspelden en was een geleidelijke daling. Fijn! Tot Jasper ineens ‘oeh!’ zei, zijn voet op het gaspedaal een paar keer op en neer trapte en mij aankeek met een niet zo zelfverzekerde blik. Ik vroeg hem wat er aan de hand was, zag zijn blik en zei ‘laat maar, zet de camper maar eerst stil en ik hoor het dan wel.’ Gelukkig reden we op een van de toeristische routes waar om de tien meter wel fotoparkeerplekken zijn.

Eenmaal geparkeerd wist Jas me te meldden dat het gaspedaal niet meer functioneerde. We stonden bovenop een berg, of nou ja halverwege naar beneden, met in de verste verte geen teken van leven, zonder werkend gaspedaal! (Ik overdrijf nu wel een beetje, een paar kilometer achter ons hadden we tientallen mensen nog zien skiën, maar het was niettemin een vrij onhandige situatie.) Jasper had ondertussen de motorkap geopend en vroeg of ik het gaspedaal wilde wiebelen zodat hij de gaskabel kon identificeren. Hij kwam met positief nieuws de camper weer in. De gaskabel was niet kapot! De kabel zit aan een vierkant beugeltje vast en die hoort ergens aan de motorblok vastgeschroefd te zitten. De bout moet eruit getrild zijn, want het plaatje hangt los. Geen probleem dus, gewoon een kwestie van een nieuwe bout erin!

We hebben een camper vol schroeven, bouten, moeren, kit en gereedschap, dus ik dacht dat het met vijf minuten opgelost zou zijn. Hond op schoot, boek erbij en wachten tot mijn ‘monteur’ een nieuwe bout geplaatst heeft…dacht ik. Het duurde wat langer dan vijf minuten, dus ik ben maar thee gaan zetten. Je keuken overal bij je hebben is voor een theemuts als ik echt een uitvinding! Moeten we ergens op wachten? Ik zet wel thee. 😊

Inmiddels was Jasper terug met de mededeling dat het erg koud was, hij ook wel een kop thee kon gebruiken en dat we niet de juiste maat bout hadden. Oké, nu stonden we dus echt halverwege een afdaling zonder werkend gaspedaal. Jasper geeft over het algemeen niet zo gauw op en bleef aanrommelen dus ik liet hem rustig zijn gang gaan. Ineens zie ik hem met de GoPro in de hand en een enorme grijns op zijn gezicht. De GoPro steun zit vastgeschroefd met een bout…precies de juiste maat. Als dat geen mazzel is! In het volgende dorp hebben we meteen twee M5 boutjes gekocht, 1 voor in de motorblok, 1 reserve voor de zekerheid en de reddende GoPro steun was ook weer als vanouds. Het was even een gedoe, we hebben ontzettend gelachen, maar wat ben ik blij dat het gebeurde tijdens een niet steile afdaling en niet bij het bergopwaarts rijden!

Ik hoorde trouwens dat jullie vorige week een hittegolf hadden? Is het een beetje uit te houden of ben je maar bij de koi’s erbij in gaan zitten? Als roodharige ben ik blij dat wij het gemist hebben, maar een beetje zon had ik de afgelopen twee weken best kunnen waarderen. Het is hier gemiddeld 9 graden en met veelal regen en wind is het al gauw de winterjas, handschoenen en mutsen aan alvorens we de bergen in gaan. Dit was dus ook de reden dat we besloten geen vakantie van het werk te nemen, maar gewoon door te gaan. Als het regent zitten we toch veel binnen, dus dan kunnen we net zo goed werken, was de conclusie. [na het schrijven van dit stuk wist een Noorse ons te vertellen dat dit hun slechtste zomer is in tijden]

Twee weken geleden zijn we op een veerboot het noordpoolgebied in gevaren, ook wel het land van de middernachtzon genoemd. In de zomer komt de zon hier niet onder de horizon en het is dus 24 uur licht. In het begin was het raar, maar ik moet zeggen dat ik het wel prettig vind. Je hoeft nooit rekening te houden met tijd als je op pad gaat, want het wordt toch niet donker. We hebben verduisteringsgordijnen in de camper, dus met slapen zit het wel goed. Afgelopen week zijn we om 12 uur ‘s nachts een berg opgesjouwd (ja, ik ja, het was een kleintje) en om 1 uur (zomertijd) was de zon op zijn laagst. Tussen 12 en 1 zagen we de gouden kleuren van net voor zonsondergang en zonder dat de zon ook maar in de buurt van de horizon kwam, veranderde dat om 1 uur in de lichtgele ochtendzon die je ziet als de zon al een goed uur op is. Als je om 5 uur opstaat, staat de zon al bijna net zo hoog als om 12 uur in Nederland. Heel bijzonder.

We zijn de Lofoten eilanden inmiddels voorbij en rijden nu richting de Noordkaap. Dan hebben we Noorwegen bijna volbracht en ik denk dat ik mijn volgende brief in Finland zal schrijven, of iig dichtbij de grens. Maar, ik beloof niks, want het maken van een reisplanning is niet ons sterkste punt!

Groetjes thuis en geniet van de zomer!

xx

@

Beste Johan,

De vorige keer dat ik je schreef sloot ik af met onze plannen voor een vakantie en vertelde ik je optimistisch dat we een planning hadden gemaakt omdat dat nodig bleek te zijn. Nou, de planning werd na een dag of drie al aan de kant geschoven en de vakantie hebben we ook niet genomen! 😛 Maaaar, maak je geen zorgen, we vermaken ons nog prima op onze royale 8m2. 😊

We hebben in de afgelopen maand zowel wat pech als enorme mazzel gehad. De camper doet het goed. Ze brengt ons overal veilig heen en is ruim genoeg om geen kampeer gevoel te hebben. Heel soms laat ze wel haar leeftijd zien, en de afgelopen maand waren er wat momentjes dat we iets te veeleisend waren.

Een dag of drie na mijn laatste brief waren we vanuit de bergen naar beneden aan het rijden. Meerdere haarspeldbochten en vrij steil. Bijna onderaan kwamen we bij een rood stoplicht voor een tunnel tot stilstand. De mist van de bergen was inmiddels weggetrokken dus we hoefden niet te twijfelen of het rookpluimen waren die vanaf de wielen omhoogkwamen. Remmen oververhit. Met geen mogelijkheid tot rustig uitrijden (een tunnel ingaan met oververhitte remmen zou niet slim zijn), hebben we de camper zo goed als mogelijk aan de kant gezet zodat de remmen konden afkoelen. Een nadeel van ons bakkie is dat ze zichzelf bergafwaarts niet voldoende op de motor kan afremmen op steile afdalingen. Al heb je d’r in de eerste versnelling, zwaartekracht wint altijd. De remmen op steile stukken niet of weinig gebruiken is dus geen optie. Nadat Jasper me deze logica eindelijk duidelijk had gemaakt, vonden we dat we rustig aan verder konden rijden en aan de andere kant van de tunnel zijn we direct op zoek gegaan naar een slaapplek.

De volgende dag besloten we wat minder de bergen in te gaan en de tunnelroute te nemen. Dit liep niet geheel volgens plan en zijn we weer bovenop een berg beland. Als je eenmaal boven bent is er niks aan de hand, zijn de wegen goed, de uitzichten spectaculair en kun je ver rijden. Na twee dagen boven vertoefd te hebben begonnen we af te dalen. Deze route bevatte geen haarspelden en was een geleidelijke daling. Fijn! Tot Jasper ineens ‘oeh!’ zei, zijn voet op het gaspedaal een paar keer op en neer trapte en mij aankeek met een niet zo zelfverzekerde blik. Ik vroeg hem wat er aan de hand was, zag zijn blik en zei ‘laat maar, zet de camper maar eerst stil en ik hoor het dan wel.’ Gelukkig reden we op een van de toeristische routes waar om de tien meter wel fotoparkeerplekken zijn.

Eenmaal geparkeerd wist Jas me te meldden dat het gaspedaal niet meer functioneerde. We stonden bovenop een berg, of nou ja halverwege naar beneden, met in de verste verte geen teken van leven, zonder werkend gaspedaal! (Ik overdrijf nu wel een beetje, een paar kilometer achter ons hadden we tientallen mensen nog zien skiën, maar het was niettemin een vrij onhandige situatie.) Jasper had ondertussen de motorkap geopend en vroeg of ik het gaspedaal wilde wiebelen zodat hij de gaskabel kon identificeren. Hij kwam met positief nieuws de camper weer in. De gaskabel was niet kapot! De kabel zit aan een vierkant beugeltje vast en die hoort ergens aan de motorblok vastgeschroefd te zitten. De bout moet eruit getrild zijn, want het plaatje hangt los. Geen probleem dus, gewoon een kwestie van een nieuwe bout erin!

We hebben een camper vol schroeven, bouten, moeren, kit en gereedschap, dus ik dacht dat het met vijf minuten opgelost zou zijn. Hond op schoot, boek erbij en wachten tot mijn ‘monteur’ een nieuwe bout geplaatst heeft…dacht ik. Het duurde wat langer dan vijf minuten, dus ik ben maar thee gaan zetten. Je keuken overal bij je hebben is voor een theemuts als ik echt een uitvinding! Moeten we ergens op wachten? Ik zet wel thee. 😊

Inmiddels was Jasper terug met de mededeling dat het erg koud was, hij ook wel een kop thee kon gebruiken en dat we niet de juiste maat bout hadden. Oké, nu stonden we dus echt halverwege een afdaling zonder werkend gaspedaal. Jasper geeft over het algemeen niet zo gauw op en bleef aanrommelen dus ik liet hem rustig zijn gang gaan. Ineens zie ik hem met de GoPro in de hand en een enorme grijns op zijn gezicht. De GoPro steun zit vastgeschroefd met een bout…precies de juiste maat. Als dat geen mazzel is! In het volgende dorp hebben we meteen twee M5 boutjes gekocht, 1 voor in de motorblok, 1 reserve voor de zekerheid en de reddende GoPro steun was ook weer als vanouds. Het was even een gedoe, we hebben ontzettend gelachen, maar wat ben ik blij dat het gebeurde tijdens een niet steile afdaling en niet bij het bergopwaarts rijden!

Ik hoorde trouwens dat jullie vorige week een hittegolf hadden? Is het een beetje uit te houden of ben je maar bij de koi’s erbij in gaan zitten? Als roodharige ben ik blij dat wij het gemist hebben, maar een beetje zon had ik de afgelopen twee weken best kunnen waarderen. Het is hier gemiddeld 9 graden en met veelal regen en wind is het al gauw de winterjas, handschoenen en mutsen aan alvorens we de bergen in gaan. Dit was dus ook de reden dat we besloten geen vakantie van het werk te nemen, maar gewoon door te gaan. Als het regent zitten we toch veel binnen, dus dan kunnen we net zo goed werken, was de conclusie. [na het schrijven van dit stuk wist een Noorse ons te vertellen dat dit hun slechtste zomer is in tijden]

Twee weken geleden zijn we op een veerboot het noordpoolgebied in gevaren, ook wel het land van de middernachtzon genoemd. In de zomer komt de zon hier niet onder de horizon en het is dus 24 uur licht. In het begin was het raar, maar ik moet zeggen dat ik het wel prettig vind. Je hoeft nooit rekening te houden met tijd als je op pad gaat, want het wordt toch niet donker. We hebben verduisteringsgordijnen in de camper, dus met slapen zit het wel goed. Afgelopen week zijn we om 12 uur ‘s nachts een berg opgesjouwd (ja, ik ja, het was een kleintje) en om 1 uur (zomertijd) was de zon op zijn laagst. Tussen 12 en 1 zagen we de gouden kleuren van net voor zonsondergang en zonder dat de zon ook maar in de buurt van de horizon kwam, veranderde dat om 1 uur in de lichtgele ochtendzon die je ziet als de zon al een goed uur op is. Als je om 5 uur opstaat, staat de zon al bijna net zo hoog als om 12 uur in Nederland. Heel bijzonder.

We zijn de Lofoten eilanden inmiddels voorbij en rijden nu richting de Noordkaap. Dan hebben we Noorwegen bijna volbracht en ik denk dat ik mijn volgende brief in Finland zal schrijven, of iig dichtbij de grens. Maar, ik beloof niks, want het maken van een reisplanning is niet ons sterkste punt!

Groetjes thuis en geniet van de zomer!

xx

@